Na anderhalf jaar zeggen we Congo (voorlopig) vaarwel want Wim heeft een nieuwe job gevonden in de duurzame bossector in Kameroen!
Vanaf 9 mei kan je onze avonturen bijgevolg volgen op:
claraenwiminkameroen.blogspot.com
Wat schaft de pot?
Aha, éindelijk iets over eten! Dit weekend waren we uitgenodigd bij een collega en zijn vrouw schotelde ons het volgende voor (malgré het vele gepruts in paint zijn de cijfertjes malheureusement niet duidelijk, uitvergroten die handel dus). Dus, van linksboven zigzaggend naar rechts onder) zien we het volgende:
1. aardappeltjes (dit is absoluut geen typisch gerecht, het is hier veel te warm voor de aardappelteelt, deze komen van mwene ditu, op 100km zuidwaarts)
2. rijst
3. bananes plantain (oftewel bakbananen): óverheerlijk als het goed is klaargemaakt
4. dé befaamde foufou of fufu: bollen gedraaid uit een deeg van maïs- en maniokbloem. Op zich niet zo bijzonder van smaak maar ik eet het wel erg graag samen met de andere gerechtjes die nog volgen
5. pasta met groentensausje (ook speciaal voor ons klaargemaakt)
6. een "soupe" (dit is palmolie op smaak gebracht met wat groentjes)
7. bonen oftewel Wims lievelingseten, echt wel een specialiteit hier en idd énorm lekker (wordt meestal met rijst en suiker gegeten)
8. texas meat (uit blik, niet echt mijn favoriet)
9. parelhoen (eerste keer dat we dit aten, maar heel smakelijk)
10. een mengsel op basis van pompoenpitten, ook heel lekker maar moeilijk ergens mee te vergelijken
11. pili-pili, njammie! absoluut onmisbaar!
12. bladgroenten (hamarantes) met aubergines
13. vliegende mieren (ook één van mijn favorieten)
En wat moeten we doen vooraleer we al dat lekkers mogen opeten?
Groepsfoto van de familie van collega Félix (met kleine Clara op mijn arm), collega Prosper staat helemaal links:
En als uitsmijter nog een foto van de vrouwen:
Over "cartes" en timerfuncties
Een tijdje terug hadden we enkele van onze collega's uitgenodigd om samen met ons wat foufou te komen eten.Heel gezellig natuurlijk en op het einde werd er uiteraard tijd gemaakt voor de obligatoire "carte".
Poging 1:
Poging 2:
vlnr: Clara, agronome Nico, sensibilisateur Sammy, Wim, agronome-sensibilisateur Cléophas, sensibilisateur Crispin
Poging 1:
Poging 2:
vlnr: Clara, agronome Nico, sensibilisateur Sammy, Wim, agronome-sensibilisateur Cléophas, sensibilisateur Crispin
Vétiver, een bodemstabiliserende plant
Wij naderen stilletjes aan het einde van ons project hier in Mbujimayi maar voor we terugkeren post ik nog rap enkele berichtjes op de blog om te laten zien wat we gedaan hebben:
De laatste 4 maanden hebben we in 5 kwekerijen in de stad (1 voor elke deelgemeente) vétiverplanten opgekweekt. Dit gebeurde via een speciale techniek waarbij de planten in zelfgemaakte plastieke rechthoekige compartimenten opgekweekt werden gedurende 2 à 3 maanden. Na deze twee maanden wordt de volledige plant met wortel uit de bakjes gehaald om op een erosiegevoelige site uitgeplant te worden. Hier heeft het stromend water weinig kans om de planten mee te sleuren aangezien er een hele blok met wortels wordt meegeplant die de planten van in het begin verankerd. Ziehier enkele fotootjes van hoe dit in zijn werk gaat.
Foto met collega Nico bij 1 kader met 13 'plantbakjes'
Oogst van de 'plantblokken'. De wortels hebben na 2 maanden een volledig net gevormd in de bakjes zodat de grond niet uit elkaar valt.
In een gracht (die met veel regen een ravijn zou kunnen worden) worden de planten in de vorm van haagjes loodrecht op de richting vh stromend water geplant.
Behalve het opvolgen van onderhoud en oogst van deze kwekerijen waren er ook nog vele erosieve sites waar geplant moest worden. De grootste site was de constructie van een grote gracht van 1km lengte op de bodem van een ca. 15m diepe ravijn. De wanden van deze ravijn werden in trapjes onderverdeeld dewelke daarna beplant werden met verschillende soorten. Hieraan werken 10 verschillende ondernemingen mee en in totaal honderden werkmannen. Op de foto zie je en deel van de ravijn met de pas beplante trapjes.
De laatste 4 maanden hebben we in 5 kwekerijen in de stad (1 voor elke deelgemeente) vétiverplanten opgekweekt. Dit gebeurde via een speciale techniek waarbij de planten in zelfgemaakte plastieke rechthoekige compartimenten opgekweekt werden gedurende 2 à 3 maanden. Na deze twee maanden wordt de volledige plant met wortel uit de bakjes gehaald om op een erosiegevoelige site uitgeplant te worden. Hier heeft het stromend water weinig kans om de planten mee te sleuren aangezien er een hele blok met wortels wordt meegeplant die de planten van in het begin verankerd. Ziehier enkele fotootjes van hoe dit in zijn werk gaat.
Foto met collega Nico bij 1 kader met 13 'plantbakjes'
Oogst van de 'plantblokken'. De wortels hebben na 2 maanden een volledig net gevormd in de bakjes zodat de grond niet uit elkaar valt.
In een gracht (die met veel regen een ravijn zou kunnen worden) worden de planten in de vorm van haagjes loodrecht op de richting vh stromend water geplant.
Behalve het opvolgen van onderhoud en oogst van deze kwekerijen waren er ook nog vele erosieve sites waar geplant moest worden. De grootste site was de constructie van een grote gracht van 1km lengte op de bodem van een ca. 15m diepe ravijn. De wanden van deze ravijn werden in trapjes onderverdeeld dewelke daarna beplant werden met verschillende soorten. Hieraan werken 10 verschillende ondernemingen mee en in totaal honderden werkmannen. Op de foto zie je en deel van de ravijn met de pas beplante trapjes.
Abonneren op:
Posts (Atom)
