Deze wijsheid las ik vanochtend op de muur van het lege klaslokaal waar we een vorming organiseerden. Ja, lege klaslokaal, u leest dat goed.1 september is hier stillekes voorbijgegaan: niks te kinderen in wit hemdje, blauwe broek, Unicef-schriftje onder de arm en drinkbus rond de nek. De leraars zijn namelijk in staking aangezien de staat al maanden hun karige loontje niet uitbetaald heeft...
En de kinderen? Die spelen verder!
- Met autokes
ook de kleinsten
- Winkeltje spelen
- Met je beste vriend het naburige ravijnencomplex onveilig maken
- Wat JNM doen ondertussen
- Poseren voor de acacia
- Of water in je mondje laten gieten
Kortom, vervelen zullen de kinderen zich hier niet. Met die tientallen broertjes, zusjes en vriendjes in de buurt is het altijd pret verzekerd!
1 opmerking:
Ook in Oeganda waren de klasjes leeg op 1 september... Maar dan gewoon omdat het nog vakantie was voor de meesten. Het schooljaar begint namelijk in januari, en ongeveer elke 3 maanden zijn er 3 weken vakantie.
In de vakanties is het verkeer in Kampala zaaaaalig rustig; waar ik er tijdens schooldagen er soms wel 1,5 uur over kan doen, duurt het in de vakantie slechts een half uurtje. Helaas is de rust bijna gedaan, vanaf volgende week wemelt het hier weer van de schooluniformpjes...
Een reactie posten