We zijn nu al bijna twee maanden In Congo, hoog tijd voor wat beeldmateriaal van onze nieuwe woonst! Zoals je kan zien is deze opgetrokken uit hoogwaardige materialen die lokaal verkrijgbaar zijn en kunnen we bovendien, dankzij onze tuin, in ons eigen levensonderhoud voorzien. Als dat niet kan tellen als een ecologisch bewust leven!
Dit weekend kregen we de sint, de kerstman en de paashaas tegelijkertijd over de vloer in Mbuji-Mayi. Hun zakken waren gevuld met koffie, dinosauruskoeken, chips, kaas, chocolade, kruiden, olijfolie, pasta, whisky, wijn enzovoort. Heeeeeeerlijk!!!!
Diezelfde dag nog maakt Wim van de gelegenheid gebruik om de pas gearriveerde zaden (bieslook, paprika's, tijm, radijsjes) in onze moestuin te zaaien. Zulke lovenswaardige initiatieven kunnen uiteraard alleen maar toegjuicht worden! Merk op dat de sla al
aardig uitschiet en verderop genieten de worteltjes, courgetten, tomaatjes, bonen en suikermais ook volop van de congolese zon en regen, beiden in overvloed aanwezig in onze tuin!
Met emancipatie kunnen Annick en ik ook al aardig uit te voeten: terwijl we met ons tweetjes een bezoekje brengen aan de buurvrouw, prepareert Wim voor ons de lekkerste pizza ooit! Let trouwens ook op de details in onze keuken: onze Happy-Home waterfilter, de waterbidons onder
het aanrecht (prijs varieert tussen 100 en 200 FC -tussen een kwart en een halve dollar- per 20l), de Cowbell-poedermelkbus (onder het keukenklokje) en ook de gaasafsluiting van onze voorraadkast om het het ongedierte niet al te makkelijk te maken.
Toch moeten we toegeven dat we lichtelijk geteisterd worden door kakkerlakken, kleine rode miertjes in het brood, dikkopjes in het regenwater, hagedisjes (die zien we graag) en kleine zwarte beestjes in onze pasta en bloem.
Op de markt van Kabinda (aangename stad op 220 km van hier, met schone avenues met rijen oude mangobomen en prachtige gebouwen in koliale bouwstijl) heeft Wim een aarden pot op de kop getikt. De verkoper is met zijn fiets beladen met 12 van die aarden potten, vijf dagen onderweg geweest (en gemiddeld leggen die transporteurs zo'n 40km per dag af) om het artisanaat van zijn dorpje aan de man te brengen. De gemiddelde congolees gebruikt zulke potten om water fris te houden, maar bij ons staat ie mooi in een hoek van onze kamer als decoratie-element.
Onderweg naar huis wilden we nog snel even een banaan plantain of twee kopen (geflambeerd met rum en bestrooid met wat rietsuiker: een héérlijk dessert). Wanneer de auto net na de regenbui even halt houdt springen er een stuk of 7 geëxciteerde vrouwen uit een hutje die schreeuwend en elkaar wegstotend hun waar aan de (blanke) man proberen te brengen: man man man, wat een bende kakelende kippen bij elkaar!
