Wat schaft de pot?
Aha, éindelijk iets over eten! Dit weekend waren we uitgenodigd bij een collega en zijn vrouw schotelde ons het volgende voor (malgré het vele gepruts in paint zijn de cijfertjes malheureusement niet duidelijk, uitvergroten die handel dus). Dus, van linksboven zigzaggend naar rechts onder) zien we het volgende:
1. aardappeltjes (dit is absoluut geen typisch gerecht, het is hier veel te warm voor de aardappelteelt, deze komen van mwene ditu, op 100km zuidwaarts)
2. rijst
3. bananes plantain (oftewel bakbananen): óverheerlijk als het goed is klaargemaakt
4. dé befaamde foufou of fufu: bollen gedraaid uit een deeg van maïs- en maniokbloem. Op zich niet zo bijzonder van smaak maar ik eet het wel erg graag samen met de andere gerechtjes die nog volgen
5. pasta met groentensausje (ook speciaal voor ons klaargemaakt)
6. een "soupe" (dit is palmolie op smaak gebracht met wat groentjes)
7. bonen oftewel Wims lievelingseten, echt wel een specialiteit hier en idd énorm lekker (wordt meestal met rijst en suiker gegeten)
8. texas meat (uit blik, niet echt mijn favoriet)
9. parelhoen (eerste keer dat we dit aten, maar heel smakelijk)
10. een mengsel op basis van pompoenpitten, ook heel lekker maar moeilijk ergens mee te vergelijken
11. pili-pili, njammie! absoluut onmisbaar!
12. bladgroenten (hamarantes) met aubergines
13. vliegende mieren (ook één van mijn favorieten)
En wat moeten we doen vooraleer we al dat lekkers mogen opeten?
Groepsfoto van de familie van collega Félix (met kleine Clara op mijn arm), collega Prosper staat helemaal links:
En als uitsmijter nog een foto van de vrouwen:
Over "cartes" en timerfuncties
Een tijdje terug hadden we enkele van onze collega's uitgenodigd om samen met ons wat foufou te komen eten.Heel gezellig natuurlijk en op het einde werd er uiteraard tijd gemaakt voor de obligatoire "carte".
Poging 1:
Poging 2:
vlnr: Clara, agronome Nico, sensibilisateur Sammy, Wim, agronome-sensibilisateur Cléophas, sensibilisateur Crispin
Poging 1:
Poging 2:
vlnr: Clara, agronome Nico, sensibilisateur Sammy, Wim, agronome-sensibilisateur Cléophas, sensibilisateur Crispin
Vétiver, een bodemstabiliserende plant
Wij naderen stilletjes aan het einde van ons project hier in Mbujimayi maar voor we terugkeren post ik nog rap enkele berichtjes op de blog om te laten zien wat we gedaan hebben:
De laatste 4 maanden hebben we in 5 kwekerijen in de stad (1 voor elke deelgemeente) vétiverplanten opgekweekt. Dit gebeurde via een speciale techniek waarbij de planten in zelfgemaakte plastieke rechthoekige compartimenten opgekweekt werden gedurende 2 à 3 maanden. Na deze twee maanden wordt de volledige plant met wortel uit de bakjes gehaald om op een erosiegevoelige site uitgeplant te worden. Hier heeft het stromend water weinig kans om de planten mee te sleuren aangezien er een hele blok met wortels wordt meegeplant die de planten van in het begin verankerd. Ziehier enkele fotootjes van hoe dit in zijn werk gaat.
Foto met collega Nico bij 1 kader met 13 'plantbakjes'
Oogst van de 'plantblokken'. De wortels hebben na 2 maanden een volledig net gevormd in de bakjes zodat de grond niet uit elkaar valt.
In een gracht (die met veel regen een ravijn zou kunnen worden) worden de planten in de vorm van haagjes loodrecht op de richting vh stromend water geplant.
Behalve het opvolgen van onderhoud en oogst van deze kwekerijen waren er ook nog vele erosieve sites waar geplant moest worden. De grootste site was de constructie van een grote gracht van 1km lengte op de bodem van een ca. 15m diepe ravijn. De wanden van deze ravijn werden in trapjes onderverdeeld dewelke daarna beplant werden met verschillende soorten. Hieraan werken 10 verschillende ondernemingen mee en in totaal honderden werkmannen. Op de foto zie je en deel van de ravijn met de pas beplante trapjes.
De laatste 4 maanden hebben we in 5 kwekerijen in de stad (1 voor elke deelgemeente) vétiverplanten opgekweekt. Dit gebeurde via een speciale techniek waarbij de planten in zelfgemaakte plastieke rechthoekige compartimenten opgekweekt werden gedurende 2 à 3 maanden. Na deze twee maanden wordt de volledige plant met wortel uit de bakjes gehaald om op een erosiegevoelige site uitgeplant te worden. Hier heeft het stromend water weinig kans om de planten mee te sleuren aangezien er een hele blok met wortels wordt meegeplant die de planten van in het begin verankerd. Ziehier enkele fotootjes van hoe dit in zijn werk gaat.
Foto met collega Nico bij 1 kader met 13 'plantbakjes'
Oogst van de 'plantblokken'. De wortels hebben na 2 maanden een volledig net gevormd in de bakjes zodat de grond niet uit elkaar valt.
In een gracht (die met veel regen een ravijn zou kunnen worden) worden de planten in de vorm van haagjes loodrecht op de richting vh stromend water geplant.
Behalve het opvolgen van onderhoud en oogst van deze kwekerijen waren er ook nog vele erosieve sites waar geplant moest worden. De grootste site was de constructie van een grote gracht van 1km lengte op de bodem van een ca. 15m diepe ravijn. De wanden van deze ravijn werden in trapjes onderverdeeld dewelke daarna beplant werden met verschillende soorten. Hieraan werken 10 verschillende ondernemingen mee en in totaal honderden werkmannen. Op de foto zie je en deel van de ravijn met de pas beplante trapjes.
Boodschapje hier, boodschapje daar
"Snel even om boodschappen" is een uitdrukking die we hier niet gauw in de mond nemen. Naar de markt gaan neemt immers al gauw een aantal uren in beslag. Enerzijds door de modderige steegjes waaruit de markt opgebouwd is, anderzijds door de mensenmassa die aan groot debiet door de straten stroomt maar vooral omdat elke verkoopster slechts 1 specifiek product verkoopt. Als je dus bloem, tomaatjes, vis en nog wat bananen nodig hebt, leg je al gauw een kilometer of wat af. Maar ik hou er anders wel van om door de markt de flaneren hoor ;-)
Enkele impressies:
Enkele impressies:
Den bureau
Voila, eindelijk een foto van de BTC-ploeg in Mbuji-Mayi, zowel "Programme d'Urgence" als "Programme Eau". Jammer genoeg missen er enkele ingenieurs alsook onze medewerkers op terrein.
Enkele fotootjes uit de oude doos: Clara en Wim (+ collega JB) in pagne (hier ter gelegenheid van de 30juni-viering):
Enkele fotootjes uit de oude doos: Clara en Wim (+ collega JB) in pagne (hier ter gelegenheid van de 30juni-viering):
Wat doe je zoal in het midden van Afrika in het weekend?
* Zwemmen met collega's in kraakhelder bronwater:
Van links naar rechts zie je een nieuwsgierige onbekende, Gérard onze fantastische baas in zwemvest, het dochtertje Clara van collega Godefroid, de sirene van Lukelenge, Daan, zoon van Godefroid en meest actieve kind ter wereld en tenslotte zijn mama Jeanette.
* Picknicken aan een mooie rivier id buurt, vlak langs de waterkrachtcentrale die de stad (soms) van stroom voedt. Van links naar rechts wederom een collega Félix, daarna Godefroid en Clara en de drie kindjes Clara, Daan en
*Een geboortefeest meemaken! De laatste weken hebben we ervaren dat er hier veel mensen sterven met vele triestige begrafenissen tot gevolg. Gelukkig worden hier ook superveel kindjes geboren, en als ze dan naar Clara genoemd worden is het feest!
Nietsvermoedend kwamen we het perceel van de trotse ouders van Clara binnen, de dag dat de moeder het ziekenhuis verliet en werden we getracteerd op een schouwspel van uitbundig dansende mensen en een heerlijke maaltijd, zijnde mais-fufu met groentjes en kip, gegarneerd met een lekker skol. Let op de kledij van de dansers, gemaakt uit BTC-zandzakjes!
Van links naar rechts zie je een nieuwsgierige onbekende, Gérard onze fantastische baas in zwemvest, het dochtertje Clara van collega Godefroid, de sirene van Lukelenge, Daan, zoon van Godefroid en meest actieve kind ter wereld en tenslotte zijn mama Jeanette.
* Picknicken aan een mooie rivier id buurt, vlak langs de waterkrachtcentrale die de stad (soms) van stroom voedt. Van links naar rechts wederom een collega Félix, daarna Godefroid en Clara en de drie kindjes Clara, Daan en
*Een geboortefeest meemaken! De laatste weken hebben we ervaren dat er hier veel mensen sterven met vele triestige begrafenissen tot gevolg. Gelukkig worden hier ook superveel kindjes geboren, en als ze dan naar Clara genoemd worden is het feest!
Nietsvermoedend kwamen we het perceel van de trotse ouders van Clara binnen, de dag dat de moeder het ziekenhuis verliet en werden we getracteerd op een schouwspel van uitbundig dansende mensen en een heerlijke maaltijd, zijnde mais-fufu met groentjes en kip, gegarneerd met een lekker skol. Let op de kledij van de dansers, gemaakt uit BTC-zandzakjes!
Vakantiekiekjes!
Het eerste weekend na hun aankomst hier in Mbuji-Mayi, troonden we onze vrienden mee naar Bakwa Mulumba. Onze vriend François wou ons immers zijn geboortedorp laten zien, en dan vooral de mysterieuze grotten die er te bezichtigen zouden zijn...
We hadden er ons niet te veel van voorgesteld maar twas echt sjiek: zo'n onbetreden grot, het heeft inderdaad iets mysterieus!
Acheraf werden we uitgenodigd door de chef de village om samen wat palmwijn te nuttigen en het konijn hieronder kregen we als kado mee naar huis.
De volgende foto is al vanuit Kinshasa: we zijn hier met de trein onderweg naar Kisantu. Ook weer een belevenis want de treinsporen worden gebruikt als markt en vrouwen scharrelen in zeven haasten hun tomaatjes en bloem bij elkaar als er eens een trein langskomt.
De haven van Matadi, die van Antwerpen is er niks tegen!
Belvédère van Matadi (in de verte is de beroemde brug nog nét te onderscheiden)
Menu du Jour:
Hier bevinden we ons in de "petit port" van Boma, klaar voor de tocht per boot richting oceaan:
Twee meisjes "op" het strand:
En dan de terugreis naar Kinshasa (hier zaten we een klein beetje vast):
Zoals u kan zien: het was een prachtige reis. Heel bijzonder om belgische vrienden rond te leiden in wat zo ongeveer ons tweede thuisland is geworden. Matthias en Stéphanie, héél erg bedankt voor jullie bezoek en we hopen dat we jullie hebben kunnen onderdompelen in de het Congo van vandaag: zijn hartverscheurende realiteiten maar ook zijn ruige natuurpracht en onvergetelijke ontmoetingen.
Sjalabimpa en tot in december!!
Clara & Wim
We hadden er ons niet te veel van voorgesteld maar twas echt sjiek: zo'n onbetreden grot, het heeft inderdaad iets mysterieus!Acheraf werden we uitgenodigd door de chef de village om samen wat palmwijn te nuttigen en het konijn hieronder kregen we als kado mee naar huis.
De volgende foto is al vanuit Kinshasa: we zijn hier met de trein onderweg naar Kisantu. Ook weer een belevenis want de treinsporen worden gebruikt als markt en vrouwen scharrelen in zeven haasten hun tomaatjes en bloem bij elkaar als er eens een trein langskomt.
De haven van Matadi, die van Antwerpen is er niks tegen!
Belvédère van Matadi (in de verte is de beroemde brug nog nét te onderscheiden)
Menu du Jour:
Hier bevinden we ons in de "petit port" van Boma, klaar voor de tocht per boot richting oceaan:
Twee meisjes "op" het strand:
En dan de terugreis naar Kinshasa (hier zaten we een klein beetje vast):
Zoals u kan zien: het was een prachtige reis. Heel bijzonder om belgische vrienden rond te leiden in wat zo ongeveer ons tweede thuisland is geworden. Matthias en Stéphanie, héél erg bedankt voor jullie bezoek en we hopen dat we jullie hebben kunnen onderdompelen in de het Congo van vandaag: zijn hartverscheurende realiteiten maar ook zijn ruige natuurpracht en onvergetelijke ontmoetingen.
Sjalabimpa en tot in december!!
Clara & Wim
Terug van weg in Congo
Sinds donderdag zijn we terug van een 3-weekse vakantie met de twee andere mutoka's op foto, Stéphanie en Matthias. Het oorspronkelijke plan was om met de trein richting Lubumbashi te vertrekken en onderweg het nationale park van Upemba aan te doen maar dat was buiten het stakende treinpersoneel gerekend. Gelukkig hadden we een back-up plan: de vlieger op naar Kinshasa en via Kisantu, Mbanza Ngungu, Matadi en Boma tot aan de oceaan.Het was een schitterende reis vol fijne ontmoetingen, toffe babbels, vriendelijke ontvangsten bij paterkes/nonnekes, lekkere palmwijn, avontuurlijke boottochten en andere onderdompelingen in de lokale cultuur.
Verder beeldmateriaal komt er volgende week aan!
"Le verbe le plus importemp ce le verbe joué"
Deze wijsheid las ik vanochtend op de muur van het lege klaslokaal waar we een vorming organiseerden. Ja, lege klaslokaal, u leest dat goed.1 september is hier stillekes voorbijgegaan: niks te kinderen in wit hemdje, blauwe broek, Unicef-schriftje onder de arm en drinkbus rond de nek. De leraars zijn namelijk in staking aangezien de staat al maanden hun karige loontje niet uitbetaald heeft...
En de kinderen? Die spelen verder!
- Met autokes
ook de kleinsten
- Winkeltje spelen
- Met je beste vriend het naburige ravijnencomplex onveilig maken
- Wat JNM doen ondertussen
- Poseren voor de acacia
- Of water in je mondje laten gieten
Kortom, vervelen zullen de kinderen zich hier niet. Met die tientallen broertjes, zusjes en vriendjes in de buurt is het altijd pret verzekerd!
Le jardin de Wieke
Enkele sfeerbeelden van onze tuin:
De kerstomaatjes, de sla, de koriander en de peterselie
De openluchtdouche onder de papaya
en de 2 maanden oude kippetjes.
De kerstomaatjes, de sla, de koriander en de peterselie
De openluchtdouche onder de papaya
en de 2 maanden oude kippetjes.
Abonneren op:
Posts (Atom)
